Jaњnie wielmoїna, jaњnie oњwiecк pani – ten frazeologizm uїywa siк do arystokracji.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Jaњnie wielmoїna pani, jaњnie oњwiecк pani”);

Ksiкїna pani, dostojna, miіoњciwa pani, najjaњniejsza pani – nakazany etykiet№ sposуb tytuіowania wіadczyni paсstwa lub їony panuj№cego: krуlowej, ksiкїnej, cesarzowej.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Ksiкїna pani..., dostojna, miіoњciwa pani..., najjaњniejsza pani...”);

Pani nauczycielka, pani od polskiego, od matematyki itp. – nauczycielka: nauczycielka danego przedmiotu.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Pani nauczycielka, pani od polskiego, od matematyki...”);

Bawiж panie – w towarzystwie zajmowaж kobiety rozmow№.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, Mostow. Kariera 323: „Krкciі wњrуd goњci, bawiі panie, pokazywaі panom stajnie i w ogуle staraі siк reprezentowaж...”);

Byж pani№ czego – dysponowaж czym, mieж moїnoњж decyzji o czym, rz№dziж czym: staж siк posiadaczem czego.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, Kraus. Јaski I, 235: „Po њmierci mкїa swego Јukasza z Gуrki, ujrzaіa siк na nowo pani№ swoich losуw i swego maj№tku”; Porкb. Studia 39: „W Prowancji liryka byіa wszechwіadn№ pani№ literatury od wiekуw...”);

Byж pani№ morza albo mуrz – wіadaж na morzu.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, Szel№g. Baіtyk 47: „Jak dіugo punkt ciкїkoњci interesуw baіtyckich spoczywaі w interesach handlowych, tak dіugo pani№ tego morza byіa Hanza...”);

Byж pani№ swych uczuж, byж pani№ siebie – opanowaж uczucie, nie ujawniaж swych uczuж.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, Sztyrm. Pow. I. 231: „Aї wreszciк nie bкd№c pani№ swych uczuж, z wielkim їalem zapіakaіa i pod pretekstem sіaboњci nerwowej wyszіa do swojej sypialni...”; Tyg. Ilustr. 128. 1870: „Byіa kobiet№ ostroїn№ i zawsze pani№ siebie...”);

Byж pani№ u siebie – rz№dziж siк samodzielnie, niezaleїnie od nikogo.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, Krzyw. I. Bunt 181: „Zatкskniіa za swobod№, ktуr№, jak s№dziіa, da jej maіїeсstwo. Byж pani№ u siebie! Robiж, co siк chce! Rz№dziж, wydawaж rozkazy...”);

Byж, staж siк pani№ sytuacji, poіoїenia, chwili – opanowaж co caіkowicie, mуc dysponowaж czym albo kim dowolnie, kobieta, ktуra panuje nad sytuacj№, od ktуrej coњ w danej chwili zaleїy.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Chyba to nie ta pani, ktуra staіa pani№ sytuacji...”);

Chorowaж na „wielk№” pani№, udawaж pani№ – udawaж osobк zamoїn№, arystokratkк.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, Wуjc. Lit. 194: „Nieznoњna baba; choruje na wielk№ pani№, a zaci№ga lichwiarskie dіugi...”);

Mуwiк, powiadam pani; wie pani, rozumie pani; proszк pani; moja pani, droga pani – zwroty wtr№cane do zdania, podkreњlaj№ce w sposуb poufaіy treњж zdania.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, D№br. M. Noce II, 81: „To z dawnych czasуw, jeszcze pogaсskich, ale takie, powiadam pani, їywe, їe jakbym widziaі...”);

Jaњnie pani – dawny tytuі, zwrot grzecznoњciowy.

(Sіowniki jкzyka pjlskiego PWN. Wydawnictwo naukowe PWN SA, 2002: „Jaњnie pani, jaњnie pani№; jaњnie paс...”);

Powtarzaж jak za pani№ matk№ (pacierz) – powtarzaж bezkrytycznie czyjeњ zdanie, naњladowaж bezmyњlnie czyjeњ postкpowanie.

(Sіowniki jкzyka pjlskiego PWN. Wydawnictwo naukowe PWN SA, 2002: Nie trzeba tak powtarzaж jak za pani№ matk№...”);

Pani – kobieta stoj№ca na czele domu, rodziny; gospodyni (dziњ uїywane tylko w stosunkach miкdzy chlebodawczyni№ a pomoc№ domow№, opiekunk№ do dzieci itp.).

(Sіowniki jкzyka pjlskiego PWN. Wydawnictwo naukowe PWN SA, 2002: „Pani wrуciіa z pracy. Pani poleciіa wyk№paж dziecko...”);

Pani domu – gospodyni, kobieta reprezentuj№ca rodzinк, domownikуw, szczegуlnie wobec goњci.

(Sіowniki jкzyka pjlskiego PWN. Wydawnictwo naukowe PWN SA, 2002: „Ty nasza pani domu!”);

Pani – tutaj jako їart do czyjњ їony, maіїonki.

(Sіowniki jкzyka pjlskiego PWN. Wydawnictwo naukowe PWN SA, 2002: „Pozdrowienia dla twojej pani...”);

Pani – kobieta maj№ca wіadzк nad kimњ albo nad czymњ; wіadczyni.

(Sіowniki jкzyka pjlskiego PWN. Wydawnictwo naukowe PWN SA, 2002: „Kleopatra, pani staroїytnego Egiptu; Elїbieta I, pani Imperium Brytyjskiego...”);

Pani wielkich wіoњci – bogaczka; dawniej takїe: wіaњcicielka dуbr ziemskich, magnatka, arystokratka.

(Sіowniki jкzyka pjlskiego PWN. Wydawnictwo naukowe PWN SA, 2002: „Pani wielkich wіoњci...”);

Moja kobieta – mкszczyzna do swej їony.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, SL: „Moja kobieta zgadza siк ze mn№ we wszystkim...”);

Kobieta њlubna – їona, maj№ca mкїa, i moїliwie dzieci.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967, Dygas. Zlam. 147: „Sprzykrzyіa ci siк porz№dna kobieta њlubna, toњ j№ na drodze zostawiі jak wiecheж...”);

Kobieta zamкїna – mкїatka.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Kobieta zamкїna...”);

Kobieta do prania, do sprz№tania – pracownica, najmowana do prania, do sprz№tania, do jakiejњ rodziny.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Kobieta do prania, do sprz№tania...”);

Kobieta z przeszіoњci№ – maj№ca bogate przeїycia erotyczne, romanse.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Chyba to nie ta kobieta z przeszіoњci№...”);

Trzymaж kobietк za sіowo – kobieta nie moїe mуwiж prawidіowo, a jeїeli mуwi to bardzo rzadko.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „Trzymaж kobietк za sіowo, a piskorza za ogon na jedno wychodzi...”);

U kobiety rozum krуtki – їart o kobietach.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „U kobiety wіos dіugi, a rozum krуtki...”);

Kobieta rzoіnier – dziewczyny jakie umiej№ kierowaж chіopakami.

(Skorupka S. Sіownik frazeolgiczny jкzyka polskiego – Warszawa, 1967: „My