Referat

Na temat: “Cerkiew њwiкtego proroka Ilji”

Miкdzy dwoma cyplami, Makowyca z lewa i Czornogoryca z prawa, rozmieszczona Dora – malutka sioіo na Huculszczyni, ktуra dziкki swojemu rozkіadowi od dawna przywabiaіa do siebie ludzi, ktуre szukaіy pokoju i spokoju. Tutaj i jest Cerkiew њwiкtego proroka Ilji.

Budownictwo њwi№tyni dokonano latem 1938 r. Cerkiew jest zbudowana w huculskiemu stylu z drzewa, powlokіa siк gontoju. Prace prowadziіy siк pod kierunkiem majstrуw Ivana Jaworskiego (sioіo Zarzecze), a takїe Piotra Grygorczuka(sioіo Rzabje).

W cerkwie ustalono oryginalny ikonostas owalnej formy. Ikony, їe jest rozmieszczony na ikonostasie, dokonane metod№ wypalenia i czкњciowo okolone ploskoreljefnoju rizboju. Projekt ikonostasu naleїy byіemu dyrektorowi miejscowej szkoіy panu Ivanu Swyszuku.

Do 1935 roku zakonnik їycie na Huculszczyni nie byіo rozwiniкte. Metropolita Andrej i igumen Klementij Szeptucki pragnкli oїywiж duch religijnoњci u mieszkaсcуw malarskich Karpat. Maіїeсstwo Kukurudziw goњcinnie nadaіo dla korzystania zakonnikom dwa domy i piкkne pole w Dorze. Pod koсiec sierpnia 1935 roku w Dorzewskiemu klasztoru, ktуry oddaіy pod osіonк њwiкtego proroka Ilji i њwiкtego Joana Hrestytela, mieszkali troje mnichуw z Swiatouspenskoi Uniwskoi Јawry. A 1936 roku w tym klasztorze mieszkali juї siedem mnichуw.

1937 rokowi, kiedy przeorem klasztoru byі mnich Wartolomej, w Dorze rozpoczкіy budownictwo klasztornej њwi№tyni. Powierzyіy tк waїn№ sprawк maistrowi Iwanowi Jaworskiemu z s. Zarzecze, a zakoсczyіy њwi№tyniк 1938 r. pod kierunkiem maistra Piotra Grygorczuka s. Rzabje.

Hucuіowie tulili siк do zakonnikуw: wszystkim podobaі siк cichy, spokojny zakonnik њpiew, m№dre nauki, kazania, miіoњж i pomoc wzajemna, ktуra panowaіa miкdzy braжmi. Pomysі metropolity Andrea polegaі w tym, їeby, oprуcz duchowej kurateli, mnisi rуwnieї domykali siк do kulturalno-oњwiatowej dziaіalnoњci. Zakonnicy zorganizowali rzemieњlnicz№ szkoік, w ktуrej uczyіy chіopakуw krawca, i stolarskiej sprawy.

Kiedy w strasznym 1946 r. wіadza przegoniіa mnichуw z klasztoru, rodzina Klymjukiw z Jaremcza ujawniіa nielich№ odwagк i przyjкіa do domu swojego najpierw Porfyrija Czuczmana, a on pуџniej zjednoczyі tu i innych mnichуw. Tak znуw odnowiіa siк mnisia rodzina, na czele ktуrej stan№і Miron Dereniuk. W ci№gu 11 lat zakonnicy mieszkali w dwуch niewielkich pokoikach, pracuj№c i gorliwie zachowuj№c koњcieln№ Reguік. W 1955 roku z duїymi trudnoњciami oni otrzymali miejsce pod zabudowк, a 1957 roku przenosiіy siк do nowej chaty obok z byіym klasztorem. To byіo dla ich nadzwyczajnym Boskim darem, bo pogl№d na klasztorn№ њwi№tyniк wzmacniaі w duchu i dawaі nadziejк na lepsz№ przyszіoњж.

Dwukrotnie komuniњci starali siк rozebraж klasztorn№ њwi№tyniк – њwietny wzуr huculskoi architektury – i tylko dowoziіy do koњcielni pracownikуw, oni od razu zbiegali. “Potкїni prorocy s№ Boskie њwiкty Ilja i њwiкty Iwan Hrestytel nie pozwol№ byle њwi№tyniк i klasztor zrujnowaіy barbarzyсskie rкce” – wieszczy powiedziaі wуwczas brat Porfyrij.

Nie zwaїaj№c na przeњladowanie, drzwi klasztoru w Dorze zawsze byіy otwarte dla wszystkich. Kilka razy przedstawiciele milicji uprzedzali zakonnikуw, їeby oni nie przyjmowaіy ludzi, ale wiernych przychodziіo do klasztoru coraz wiкcej i wiкcej.

Cztery razy wіadza razem z milicj№ i Kgb konfiskowaіa koњcielne rzeczy i ksi№їki, a kar i grуџb nie przeliczyж, ale їadnym sposobem nie udaіo siк przeszkodziж mnichom speіniaж swoj№ posіugк. W lipcu 1966 r. wіadyka Iwan Sleziuk poњwiкciі bracia Porfyrijego na diakona i duchownego.

Jednak posіuga mіodego mnicha przerwaіa siк uwiкzieniami, najpierw na dwa lata w Kremenczuzi, a potem w Chmielnickim wojewodstwie.

Po њmierci mnicha Myrona w 1976 Porfyrij staje siк przeorem Dorzewskoi klasztorowi.

1989 rocku przyniуsі z sob№ pocz№tek odrodzenia naszej Cerkwi. Do Dorzy doszіa wieњж, їe wkrуtce zakonnikom przywrуc№ klucze od klasztornej cerkwi. Wieњ jak gdyby odїyіa. Wszyscy czekaіy tego dnia, kiedy zmog№ modliж siк w њwi№tyni. Kiedy otworzyіy siк koњcielne drzwi, Porfyrij upadі krzyїem i gіoњny zaszlochaі, leї№c na progu, przy wejњciu do њwi№tyni. Bуg skoсczyі cud! Kilka lat temu wydawaіo siк tylko marzeniem, urzeczywistniіo siк na naszych oczach. 28 stycznia 1990 roku, po przerwy, po raz pierwszy w cerkwie њwiкtego proroka Ilji biskup Julian Woronowskij odsіuїyі Њwiкt№ Liturgiк. Prawie caіa zakonnik rodzina Studijskiego regulaminu zjeїdїaіa siк na to uroczyste њwiкto. Odt№d rozpoczкіa siк nowa epoka w їyciu Dorzewskiego klasztoru. Wіadza przywrуciіa mnichom czкњж ziemi i dom. Dziњ w klasztorze nie milknie modlitwa, zwіaszcza їe wiele pielgrzymуw przyjeїdїaj№ tu co roku na њwiкto proroka Ilji.